سکوت قلب زخمی من

خدايا من گناهي نکرده بودم که اينک قلبي شکسته در سينه دارم

گناه من چه بود که بازيچه دست اين و آن بودم

هر که آمد بر روي قلبم پا گذشت و رفت و حتي پشت سرش را هم نگاه نکرد!

خدايا چرا در اين روزها بايد در حسرت عشق و محبت باشيم ،

عشقي که تو در وجود همه قرار دادي و احساسي که همه بتوانند عاشق شوند !

خدايا نميدانم ميداني در اين زمانه همه با احساس عشقي که به آنها دادي قلبها را ميشکنند و

خيانت ميکنند

خدايا نميدانم ميداني که عشقي که تو آفريدي ديگر آن زيبايي و وفاداري را ندارد؟

خدايا نگاهي کن به عاشقان واقعي ، ببين حال آن ها را ، بگو که چه بر سر عشق آمده

؟ميخواهي فرياد بزنم تا بشنوي صداي مرا ؟ ميخواهي با صداي بلند گريه کنم تا بشنوي درد اين

دل تنهاي مرا؟خدايا مگر عاشقان چه گناهي کرده اند که هميشه بايد متهم رديف اول باشند ،

چرا بايد به جاي آن آدمهاي بي وفا، عاشقان محکوم به حبس ابد باشند؟خدايا ميشنوي

حرفهاي مرا ، درک ميکني احساسات اين قلب زخم خورده مرا ؟چرا سکوت ؟ چگونه بايد

بشنوم پاسخت را در جواب اين دل صبور؟

خديا اگر بخواهم از حال و روز خويش بگويم ، بايد در انتظار باران اشکهايت باشم ، تا بداني

عشقي که آفريده اي و احساساتش به چه روزي افتاده ، مثل اين است که برگ سبزي از

شاخه اش بر روي زمين افتاده و همه بر روي آن پا ميگذارند و يک برگ خشکيده همچنان بر

روي شاخه اش مانده…

خدايا در اين چند صباح باقي مانده از اين زندگي بي محبت و پوچ ،هواي عاشقان را داشته باش

ابزار رایگان وبلاگ